Wielka Sobota. Umarł i zmartwychwstał jako pierwszy z ludzi

W tę milczącą sobotę Kościół zaprasza wiernych do medytacji misterium Chrystusa, który zstępuje do otchłani, aby spotkać Adama, „obudzić go” i wprowadzić do królestwa niebieskiego.

Zstąpił do otchłani, aby wstąpić do nieba już nie samemu, ale z ludźmi, których wybawił od śmierci wiecznej. Bardziej niż liturgia rzymska, śpiewały o tym zstąpieniu Jezusa do otchłani liturgie: galijska i hiszpańska.

Nikt nie był świadkiem zmartwychwstania. Nikt poza Chrystusem nie wie co znaczy zmartwychwstać. Jezus, choć przez trzy lata wyjaśniał uczniom sprawy królestwa i mówił im o swojej śmierci i zmartwychwstaniu, nie powiedział co znaczy zmartwychwstać. Umarł i zmartwychwstał jako pierwszy z ludzi.

---

W zmartwychwstaniu nie chodzi o powrót do życia, jakie Jezus prowadził na ziemi. Zmartwychwstały ukazywał się uczniom, stawał wobec nich w pomieszczeniu, do którego drzwi były starannie zamknięte. Uczył, że zmartwychwstanie jest nową formą życia, kompletnie inną od dotychczasowej. Nie wiemy o niej nic i nie mamy żadnego doświadczenia tego nowego życia.

Obecność w nieobecności: taka jest relacja Zmartwychwstałego z uczniami, którzy chodzili za Nim trzy lata, a którzy teraz nie wierzą własnym oczom i mają trudności w przekroczeniu progu wiary. Do nich wszystkich odnoszą się słowa Jezusa: „Nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Bez oczekiwania na
wniebowstąpienie, które tradycja umieszcza w czterdziestym dniu po zmartwychwstaniu, Boży Syn wstępuje do chwały Ojca, aby zasiąść po Jego prawicy. Nastąpiło spełnienie pragnienia wypowiadanego często w czasie Jego pobytu na ziemi: „Idę do Ojca”. Śpiew na wejście z Mszy dnia wkłada w usta
Chrystusa okrzyk wzięty z Psalmu 138: „Zmartwychwstałem i już zawsze jestem z Tobą”.

W zmartwychwstaniu ustalona została nowa relacja między ludźmi, którzy żyli na ziemi, żyją i będą żyć, oraz Tym, którego Jezus nazywa „waszym Ojcem i waszym Bogiem”.

---

Niedziela Wielkanocy zaczyna się stwierdzeniem zniknięcia i nieobecności ciała Jezusa. Jezusa nie ma tam, gdzie się Go szuka, nie ma Go w grobie, gdzie spodziewano się Go znaleźć. Wracając do Ojca, Jezus zwraca się istotnie do swego Kościoła. Uczniowie, którzy w momencie aresztowania Chrystusa opuścili Go i rozproszyli się, mogą tworzyć Kościół jedynie wtedy, gdy Jezus będzie pośrodku nich. On zapewni im spójność. W tym celu ich posyła: „Jak Ojciec mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. To posłanie tworzy z nich kontynuatorów i ministrów dzieła zbawienia.

Wielkanoc jest świętem zmartwychwstania Chrystusa oraz świętem Jego Ciała, tzn. Kościoła, który
uczestniczy w zmartwychwstaniu swego Mistrza, Pana i Boga.

Na zdj.: Grób Pański w płockim kościele św. Jana, 2019 r.

Ks. Andrzej Rojewski

Wieloletni wykładowca liturgiki w Wyższym Seminarium Duchownym w Płocku, obecnie kapelan Domu Seniora Leonianum

Udostępnij artykuł: