Gang harleyowców na Tumach, czyli „Easy Rider” po polsku. O mały włos, a ten romans nigdy by się nie narodził w Płocku

Wiesław Dymny, autor scenariusza do „5 i ½ Bladego Józka”, ponoć nie krył wcześniej swojego niezadowolenia z tego, że główną bohaterkę, rezolutną Katarzynę, dziewczynę „Basiora”, szefa gangu harleyowców, ma grać niedoświadczona Anna Dziadyk.

Według pierwszej koncepcji Katarzyna miała być blond wampem. – Kumie, ona się nie nadaje – targował się Dymny z Henrykiem Klubą, mając w pamięci pierwsze przelotne z nią spotkanie rok wcześniej, gdy wpadł na plan filmu Wandy Jakubowskiej „150 km na godzinę”. Anna w nim debiutowała.

Ten niski, niepozorny krakus, uzdolniony plastyk, wzięty autor scenariuszy filmowych, tekstów kabaretowych i wierszy (choćby słynnego tekstu „Czarne anioły” do muzyki Zygmunta Koniecznego, którym Ewa Demarczyk wygrała Festiwal Polskiej Piosenki w Opolu w 1963 r.) nie przekonał jednak Henryka Kluby. Reżyser postawił na swoim i obsadził w głównej roli piękną brunetkę o długich, prostych włosach, dziewczęcym, niesamowitym uroku osobistym i promiennym uśmiechu, która potem stała się idolką polskiej młodzieży i ikoną aktorstwa.

Dzięki wyborowi reżysera pierwszy raz przyjechała do Płocka późną jesienią 1970 roku.

Obsada filmu była doborowa. Występowały gwiazdy: Władysław Hańcza, Leon Niemczyk, Ryszard Pietruski, Barbara Wrzesińska. Obok nich obiecująca trójka aktorów in spe: Anna Dziadyk, jej kolega z roku studiów Andrzej Malec w roli Tadeusza Rusina, dziennikarza „Trybuny Młodych”, który postanawia rozpracować od środka gang motocyklistów, i Halina Golanko, pamiętna Ałła z „Kolumbów” Janusza Morgensterna, odtwarzająca postać „Kaczusi”, kelnerki w hotelu, dziewczyny jednego z harleyowców.

Początkowo realizacją współczesnego filmu o problemach młodego pokolenia bardzo interesowała się partyjna prasa. Jednak Dymny, zafascynowany młodymi harleyowcami ściągniętymi do Płocka z warszawskiego klubu motocyklowego, ciągle zmieniał scenariusz, zaakceptowany, jak wówczas wymagały przepisy, przez Komisję Oceny Scenariuszy.

Raptem film nabrał charakteru opowieści o młodych ludziach w zniewolonym kraju, łaknieniu wolności, co spowodowało, że Henryk Kluba nieustająco miał zatargi z cenzurą, czyli Głównym Urzędem Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk. Wycięto mu nawet sceny pojedynku bokserskiego Katarzyny, do którego trenowała Anna Dziadyk.

Słyszeliście o białym szkwale, który zabił 34 mieszkańców Radziwia? Ktoś pamięta pożar i eksplozje na kombinacie, które zagroziły miastu?

Już wtedy porównywano film do słynnego amerykańskiego hitu „Easy Rider”. Nie do końca jest jasne, z
czyjej inicjatywy zorganizowano projekcję tej niedostępnej wówczas w Polsce legendarnej produkcji
tylko dla ekipy realizatorskiej „5 i ½ Bladego Józka”. Prawdopodobnie kopię filmu przywiózł do Płocka
reżyser Jerzy Skolimowski, także obecny na pokazie w kinie „Przedwiośnie”.

Nagonka cenzury i wydłużony o kilka miesięcy czas pracy w związku z nieustającymi, wymuszonymi
zmianami nie miały większego wpływu na romans Anny i Wiesława. Dymny był chorobliwie zaborczy i
zazdrosny o swoje kobiety. Do tego stopnia, że odgrażał się wściekły, że jeśli jakiś mężczyzna zbliży się
do jego dziewczyny, to zabije. Nie inaczej było w przypadku Dziadyk (…)”.

---

Przeczytaliście fragment „Sekretów Płocka” autorstwa Romany Kuffel, wydanych przez Dom Wydawniczy Księży Młyn.

„Sekrety Płocka” są dostępne w księgarniach internetowych i na stronie km.com.pl. W Płocku książkę Romany Kuffel można znaleźć m.in. w sklepie filatelistycznym przy Tumskiej i w siedzibie Płockiej Lokalnej Organizacji Turystycznej na Starym Rynku.

Na zdj. na górze strony: Anna Dymna i Wiesław Dymny, 1977 r. Fot. Materiały Domu Wydawniczego Księży Młyn

Udostępnij artykuł: